Na 30 jaar eindelijk is met mijn vrouw en 2 moto’s op vakantie richting de bergen. 3O jaar geleden hebben we het ook nog eens gedaan maar zij dan achterop en destijds nog met een Kawasaki ZXR. Nu beide met de BMW GS, zalig machines. We hadden besloten om ’s morgens te vertrekken (normaal rijden we ’s nachts) en dan net voor de grens van Italie te overnachten. Zo moesten we de dag nadien maar een dikke 100km rijden. Maar is dat tegengevallen, ontzettend veel file, en die dikke 100km, wel we hebben  2h stil gestaan aan de Fernpasstrabe. een aardverschuiving was de oorzaak. Het weer was niet denderend maar de vooruitzichten zagen er hoopvol uit. We hadden geboekt bij appartementen Sankt Walburg. Bij de mountainbikers onder ons doet dit meteen een belletje rinkelen. Hier baat Ingrid een geweldige zaak uit, maar die naam zegt je misschien niet meteen iets. Maar Ingrid is getrouwd met Roel Paulissen Wereldkampion mountainbike marathon in 2008 (ik hoop dat de datum juist is). Het is een geweldig sympathiek koppel. Destijds vondt dat WK plaats in Villa Basse, ik was toen ook nog aanwezig, Destijds reden we zelf nog wedstrijden, echter op een veel lager niveau. Ik heb toen die dag nog met de moeder van Ingrid aan het dansen geweest op de titel van Roel. Roel is overigens een paar weken geleden nog Europees kampioen geworden bij de masters. Volgens mij is hem in al die jaren geen kilo bijgekomen, ik daarentegen 15. Het appartement is mooi, strak en proper. Meer moet dat niet zijn, groot pluspunt, ik kan de moto’s binnen zetten in de garage, geweldig. We waren vandaag een klein ritje gaan doen. Vroeger deden we dit om de beentjes los te gooien, nu om de banden op te warmen voor de komende dagen. Het was nog wat druilig weer maar niet koud.  Van in Antholz richting Lienz op aanraden van de Europees kampioen.  Daar even gestopt om meteen onze eerste ijsje soldaat te doen en dan vandaar richting Staller Ambach. Geweldig mooi met het hoogste punt op 2062m. Het stuk naar de top rij je tussen de bergen, je komt onderweg nog 2 kleine meren tegen. Eénmaal boven is het zigzaggen naar beneden, echter de weg is zo smal dat je de wagens zo goed als niet kan paseren. Het is wel enkel richting, nou niet echt om beurten mag je omhoog en naar benden om de 15 min. Buiten de regen was het geweldig meegevallen. Morgen staat de eerste “echte” rit op het programma, meteen goed voor meer dan 5000hms.